Mijn reis
Op 13 november 2020 wisten papa en mama dat mama van mij in verwachting was. Ze waren dolgelukkig dat mama zwanger was. Mama geloofde het niet helemaal, dus ze deed op 16 november 2020 nóg een test. Papa wist meteen al zeker dat ik in mama’s buik zat.
Papa en mama konden niet wachten om iedereen het goede nieuws te vertellen, maar omdat ik nog zo klein was hebben ze toen alleen opa en oma Stippie én opa en oma Oudenbosch op 16 november 2020 verteld dat zij opnieuw opa en oma gingen worden. Voor opa en oma Stippie ben ik al kleinkind nummer 9 en voor opa en oma Oudenbosch ben ik kleinkind nummer 5.
Op 4 december 2020 hebben papa en mama mij voor het eerst mogen bewonderen, toen was de allereerste echo, de 8-weken echo.
Mijn grote zus Roxanne en grote broer Rory hebben op 11 december 2020 te horen gekregen dat zij een broertje of een zusje zouden krijgen. Ze waren heel erg verrast en heel blij. Rory dacht heel lang dat het een grapje was en kon het gewoon niet geloven. Rory had een heel lief briefje geschreven (zie foto’s op deze pagina)
Op 22 december 2020 hebben papa en mama de termijnecho gehad en toen hoorden ze dat de uitgerekende datum 14 juli 2021 was. Mama heeft zich het eerste trimester van de zwangerschap best goed gevoeld, ze was soms wat moe maar gelukkig was ze helemaal niet misselijk.
Mama heeft op 15 januari 2021 voor het eerst mijn hartje horen kloppen, dat was heel speciaal. Mama vond het wel jammer dat papa er niet bij aanwezig kon zijn vanwege de strenge Corona-maatregelen.
Op 19 februari 2021 hebben papa en mama de 20-wekenecho gehad (mama was toen 19 weken zwanger van mij). Ze waren wel een beetje zenuwachtig of ik wel helemaal gezond was. Ze vonden het heel leuk om mij zo uitgebreid te zien. Ik wilde ze nog meer momenten met mij gunnen, dus ik besloot om niet zo goed te gaan liggen waardoor het niet lukte om mijn hartje goed te controleren. Papa en mama mochten een week later weer terugkomen en gelukkig was alles goed.
Mama kreeg eind maart 2021 te horen dat zij zwangerschapssuiker had. Dat was wel heel erg balen voor mama, zeker omdat zij ook over moest gaan op insuline spuiten. Wat wel leuk was voor mama, was dat zij mij heel vaak mocht zien omdat de dokters mijn groei goed in de gaten wilden houden.
Ik heb in mama’s buik altijd lekker met mijn hoofdje bovenin gelegen. Ik hoorde papa en mama vaak zeggen dat ik al een echte dwarsligger was.
Op 16 juni 2021 hebben de dokters geprobeerd om mij te draaien in de buik. Ze waren flink aan het duwen op mama’s buik en heel eventjes leek het te lukken maar ik vond het toch fijner om gewoon op dezelfde manier te blijven chillen in mama’s buik.
Omdat ik in de stuitligging bleef liggen én omdat mama zwangerschapssuiker had, heeft de gynaecoloog tegen papa en mama gezegd dat ik eerder geboren moest worden dan 14 juli 2021. En als ik niet zelf wilde komen, dan zou er een keizersnede plaatsvinden op 7 juli 2021. Nou, daar dacht ik toch wel het zijne van. Daarom besloot ik om mama op 7 juli 2021 om 1.30 uur te verrassen; mama werd wakker en haar vliezen waren gebroken. Eigenlijk moesten papa en mama om 8.00 uur zich melden in het ziekenhuis, maar nu waren ze er wat vroeger, namelijk 3.00 uur!
Mama wilde heel graag een stuitbevalling proberen en in overleg met de gynaecoloog werd de keizersnede geannuleerd en moest mama in het ziekenhuis wachten of de weeën op gang zouden komen. Nou, dat ging niet zo snel hoor. Gelukkig had papa (uiteraard) zijn laptop bij zich en konden papa en mama gewoon film kijken zodat ze zich niet gingen vervelen. Ik had natuurlijk al lang besloten dat ik 7 juli geen leuke datum vond om jarig te zijn.
Donderdagochtend 8 juli 2021 was er een andere gynaecoloog aan het werk. Deze mevrouw had al heel veel jaren ervaring en zij had ook al veel stuitbevallingen gedaan. Mama was heel blij dat zij aan het werk was, want zij zei tegen mama dat mama ingeleid mocht worden. De meeste gynaecologen vinden dat namelijk heel spannend bij een stuitbevalling en willen dat niet. Er was alleen één voorwaarde en dat was dat er wel ontsluiting moest zijn. Gelukkig had mama al 4 cm ontsluiting.
Nou, mama heeft het geweten hoor wat weeën zijn. Gelukkig heeft papa mama heel goed geholpen als mama veel pijn in haar rug voelde.
In de avond, toen was het al 23.00 uur, kreeg mama te horen dat er al best veel ontsluiting was maar er was nog een randje wat weg moest. Dat randje ging niet makkelijk weg omdat ik er niet met mijn hoofdje lag maar natuurlijk met mijn billetjes. Om 0.00 uur heeft de gynaecoloog tegen mama gezegd dat de weeën nog meer zouden worden opgewekt, en als dan het randje niet weg zou gaan, dan zou er wel een keizersnede moeten komen.
Mama heeft toen nog een heel zwaar uur gehad omdat de weeën heel vaak kwamen, maar het was niet genoeg om het randje weg te krijgen en werd mama naar de operatietafel gebracht.
En eindelijk, na al die uren, konden mama en papa mij eindelijk ontmoeten op 9 juli 2021 om 1:52 uur. Ze waren zo blij dat ik er was en toen pas wisten ze dat ik een jongen was, want dat was al die maanden een verrassing voor hen.
